historia szkoły
Wieś Łążyn pochodzi z czasów Bolesława II Śmiałego Króla Polski, który w roku 1065 nadał klasztorowi w Mogilnie / jak podaje historyk Mercner/ oprócz innych dóbr przychody z Grudziądza, Łążyna i Chełmna. Zatem można zaliczyć Łążyn do wsi przed krzyżackich. Nazwa jest również dawna, poświadczają to odmiany pisowni pod jakimi są spotykane, jak: Longin 1376, Lenzen 1426, Panczen i Lanszin 1440, Lanzin 1513, Łazyn 1671, Łonzyn 1728. Pierwsza wzmianka o parafii występuje w źródłach 1376 roku, kiedy jest mowa o uposażeniu plebana. Tego samego roku Wielki mistrz Winrich von Kniprode przydzielił według prawa chełmińskiego mieszkańcom wsi 38 Hufen jako wieczyste i dziedziczne dobra. Kościół św. Walentego męczennika istniał w XV wieku , chociaż źródła podają datę 1628 r. W tym też roku założono szpital dla ubogich, który działał do 1667 r. Drewniany kościółek został rozebrany w 1880 roku ze względu na zły stan techniczny. Stał w miejscu dzisiejszej kaplicy, która pełniła funkcje kościoła do 3 września 1899 roku, kiedy wikariusz generalny Diecezji ks. Ludke dokonał poświecenia nowego neogotyckiego kościoła. W końcu XIX wieku parafia liczyła 1436 wiernych. Szkoła wybudowana przez władze pruskie została oddana do użytku w 1899 roku. Szkolnictwo na terenie wsi datuje się jednak znacznie wcześniej.
Dokument "plan von dem Thornschen Cammerey Dorff Lanszyn z 1801 roku z pieczęcią o treści ,, Siegel Des Magistrat szu Horn" z napisem na mapie ,, schule" w miejscu dzisiejszej szkoły pozwala wnioskować o przynajmniej 200- stu letnim istnieniu szkoły. W zapiskach Maercnera jest wzmianka o szkole przykościelnej zniszczonej razem z kościołem przed 1667 rokiem. Czasy zaboru pruskiego, a zwłaszcza okres po wprowadzeniu przez ministra Gossleta lekcji religii w języku niemieckim, to czasy zbiorowego buntu społeczności przeciwko nasilającemu się procesowi germanizacji. 5 lipca 1906 roku kobiety uczestniczą w Toruniu w wiecu Polek, na którym zwrócono uwagę na rolę matki Polki w wychowaniu patriotycznym dzieci. 22 października tego roku bierny opór stawiały dzieci w szkole przeciwko lekcji religii w języku niemieckim. 15 marca 1908 roku ks. Wikary Dembiński, Jan Liegman i Franciszek Ziółkowski zakładają stowarzyszenie ,, Towarzystwo Ludowe '', którego głównym zadaniem było podtrzymywanie ducha polskości w tych trudnych czasach niewoli. Zebrania, w których uczestniczylo 100 osób odbywały się co dwa tygodnie. Rozpoczynały się modlitwą i wszystkie były protokołowane. Zachowały się wszystkie protokoły z lat 1908-1936 pisane przez Franciszka Ziółkowskiego. Stowarzyszenie prowadziło działalność artystyczną, organizowało zabawy, z których dochód przeznaczano na zakup polskich książek i czasopism w Galicji, jak również przeznaczano na dożywiane dzieci w szkole.
Przy szkole działała biblioteka ,, Białego Krzyża" / 70 tomów /. Kierownik szkoły Kołpacki prowadził szkolny teatr, nauczycielka Ludwika Kuzimska stowarzyszenie ,, Dzieciątka Jezus".
Odzyskanie niepodległości 1918 roku było świętem radości wszystkich mieszkańców Łążyna. Powstaje pierwsza miejscowa Rada Szkoły, w skład której wchodzą mieszkancy: Blachowski, Lesiński, Gulczyński, Franciszek Ziółkowski i opiniują wniosek o podniesienie ,,etatu szkoły" do stopnia odpowiadającego potrzebom we wszystkich pozycjach oraz wniosek o urlopowanie uczniów wg podanego spisu na czas zbierania ziemiopłodów.
W okresie międzywojennym liczba dzieci rośnie do 132 co pozwala przekształcić szkołę na II stopień. Jednakże z powodu złych warunków lokalowych i sanitarnych kierownik Oleksy Komorowski decyduje się pozostawić nadal szkołę I stopnia przy zachowaniu dwóch nauczycieli/p. Komorowski i p.Dydowa /.
W okresie okupacji kierownikiem szkoły zostaje niemiec Grigo, który z dwoma nauczycielami tej samej narodowości uczy dzieci. Świadkowie tych czasów pamiętają, że dzieci niemieckie nie były w szczególny sposób wyróżniane, a wzorowo wyposażona modelarnia przy szkole przyciągała wielu uczniów lubiących majsterkować.
Okres okupacji to najokrutniejsze karty historii XX wieku , oraz trudny do analiz i ocen okres, gdyż w obliczu bezpośredniego zagrożenia życia człowiek sam ustala hierarchię wartości bardzo subiektywnie w zależności od siły ducha, odwagi odporności i wytrzymałości psychicznej.
Koniec wojny , wielka radość i nasuwające się pytanie od czego zacząć. Chce się żyć, a wciąż jeszcze myśli czynią rozliczenia z przeszłością. Czesław Ziółkowski rozstrzelany na Barbarce, Feluś Adamski nigdy nie wrócił z przesłuchania w Toruniu. Do Łążyna wraca z wojny Oleksy Komorowski. Przeżył ją choć ,, wyróżniła'' go za przedwojenne antyhitlerowskie przekonania wieloletnim pobytem w obozie. ,,To był swój chłop"- wspominają go uczniowie, ,,Uczy dzieci i na roli się zna, a jak trzeba to i do powiatu napisze". Będzie kierował szkołą do 1971 roku. Lata 50-te to czasy elektryfikacji wsi. Aby było prędzej, sami biorą się do wkopywania słupów rolnicy. W latach 60-tych budują w czynie społecznym świetlicę ,, Klub Rolnika". Tu powstaje ,, Koło Gospodyń Wiejskich ", tu zakupiono pierwszy telewizor, wokół którego skupiała się wieczorami cała wieś, a dzieci szkolne oglądały pierwsze programy edukacyjne.
Od roku 1971 kierownikiem szkoły zostaje Hieronim Kwiatkowski absolwent szkoły i nauczyciel od 1956 roku. Wyposaża szkołę w nowe ławki, dobudowuje sanitariaty. Ośmioklasowa szkoła mieściła się bowiem w trzech oddalonych od siebie o kilkaset metrów budynkach co bardzo utrudniało prace dydaktyczną.
Wraz z nową reformą oświaty w 1977 roku, powstała zbiorcza szkoła gminna w Rzęczkowie, nowocześnie wyposażona z salą gimnastyczną i wreszcie godne warunki nauki. Jedynym problemem był fakt , że dzieci będą dowożone z Łążyna do oddalonego o 4 km Rzęczkowa. W Łążynie pozostają uczniowie klas I-III. Wszystkie lekcje mają w głównym budynku szkoły i przestają już chodzić na Łążynek.
Gminne Szkoły Zbiorcze w latach 80-tych przeżywały kryzys, dowóz dzieci stawał się coraz trudniejszy, dzieci się spóźniały na lekcje. Pogłębiał się kryzys społeczno- gospodarczy, rosło niezadowolenie społeczne. Powstaje niezależny samorządny związek zawodowy ,, Solidarność". Nadchodzą wielkie zmiany społeczne w Polsce i na świecie.
W 1984 roku odchodzi na emeryturę Hieronim Kwiatkowski, a na jego miejsce dyrektor Zbiorczej Szkoły Gminnej - Henryk Balcerak powołuje Bogusława Ziółkowskiego.
- w latach 1986-89 powstaje, wybudowana w czynie społecznym mieszkańców wsi nowa 8-klasowa szkoła.
- w latach 1985-86 uczniowie klas IV i V uczą się w szkole w Łążynie
- od roku 1989 ośmioklasowa szkoła w Łążynie przejmuje wszystkich swoich uczniów ze Zbiorczej Szkoły Gminnej z Rzęczkowa./ kl. VI, VII, VIII /
- Rok 2002 uczniowie klas VII,VIII przechodzą do gimnazjum w Rzęczkowie, a zgodnie z nową reformą oświaty, w Łążynie pozostaje VI - cio klasowa szkoła podstawowa.
- lata 2004-2009 następuje pełna komputeryzacja szkoły, powstaje pracownia komputerowa z dostępem do internetu,wyposażona w laptop, skaner, drukarkę, sala widowiskowo-dydaktyczna, komputery w klasach O-III,
Od września 2009 roku nowa reforma oświaty wprowadza nową podstawę programową w oddziale przedszkolnym i klasie I.
Na mocy uchwały Rady Gminy z grudnia 2008 roku, w sierpniu 2009 roku rozpoczyna się budowa dawno oczekiwanej sali gimnastycznej przy szkole.
Wraz z kńcem roku szkolnnego 2013/2014 na emeryturę odchodzi dyrektor Bogusław Ziółkowski, który z wielką pasją i oddaniem przez 30 lat zarządzał szkołą. Na jego miejsce Organ Prowadzący szkołę powołuje na podstawie konkursu nowego dyrektora - Monikę Stafiej.
1 września 2014 to ważna data w historii szkoły, gdyż obchodzi ona 25-lecie wybudowanej w czynie społecznym nowej częsci szkoły.
W związku z wprowdzaną w 2017 r. reformą oświaty szkoła z dniem 1 września 2017 roku została przekształcona w ośmioletnią szkołę podstawową,
do której w roku szkolnym 2017/2018 uczęszczają ponownie uczniowie klasy VII.
2 września 2019 szkoła obchodziła 30-lecie wybudowanej w czynie społecznym nowej częsci szkoły. W podziękowaniu mieszkańcom odsłonięto pamiątkową tablicę.
Informacje dotyczące historii, przedstawiono na podstawie materiałów
opracowanych przez Panią Ewę Pelc-Ziółkowską.